大家好,今天小编关注到一个比较有意思的话题,就是关于仲文桃树苗的问题,于是小编就整理了1个相关介绍仲文桃树苗的解答,让我们一起看看吧。
古代历史上有哪些大臣上表的名篇?比如诸葛亮的《出师表》、李斯的《谏逐客书》,还有哪些?
中国历史上近百个王朝,代代都有能臣,每个能臣都有自己上秦的名篇,要不然他也就算不上能臣,没有两把刷子,就到不了那个位置上去。
诸葛亮的出师表,因为“三国演义”成为名著,诸葛亮也沾上名著的光,出师表也声名鹊起,写进了教科书。
要说古代历史上大臣上的名篇那多了去了。
春秋战国时期楚国左徒屈原的“离骚”也是名扬天下的名篇,鲁迅曾赞为“逸响伟辞,卓绝一世”,是屈原用血泪写成的上表名篇,不次与诸葛亮的出师表,只可惜屈原生不逢时,没有诸葛亮那么***的碰上明主,将生命与热血葬身与泪罗江。
秦李斯的《谏逐客书》
汉萧何的《劝进表》
唐魏征的《谏太宗十思疏》
千古名相王安石的《上时政疏》
包拯的《乞不用赃吏疏》
公元276年年,吴国因吴主孙皓的高压统治使各种矛盾日益激化,而与此同时,西晋在荆州一带的备战状态火候已成,于是征南大将军羊祜就向晋武帝司马炎奏请伐吴。
奏疏说:“先帝顺应天意人心,西平巴蜀,南和孙吴,海内百姓得以休养生息,人心安乐。而吴背信弃约,使边境又生战事,国家气数虽是天定,而功业必靠人为,不灭东吴,则士卒百姓无安宁之日。完成统一大业,也是光大先帝功勋,实现无为而治的举措。尧伐丹水,舜征三苗,都是以使宇内安宁,停止兵乱,民众和睦为目的的。当年平蜀之时,天下人都以为应当一并灭吴,而蜀灭至今已十三年,这算一个周期,灭吴的日子应在今天了!”
这就是著名的羊祜《请伐吴疏》。
奏疏得到了司马炎的肯定,却遭到了朝内其他大臣的反对,最后,羊祜巧妙借用了一首童谣:“阿童复阿童,衔刀浮渡江。不畏岸上兽,但畏水中龙”,告诉大臣们说:“伐吴只能依靠水军,如果有人应了童谣中的名字,他就是灭吴的大任之人!”
小名阿童的王濬因此获得了重用,其实这是羊祜启用王濬的一个策略而已。羊祜去世两年后,王濬就完美践行了伐吴策略,一举灭了孙吴、俘虏了吴帝孙皓,西晋终于完成了一统天下的大业!
历朝历代不乏直言不讳上书皇帝的直臣谏书,留下传唱千古的名篇。
经过楚汉相争,汉朝初期,国家民生凋敝,加上匈奴压境,国家需要休养生息,积蓄力量。年轻的汉文帝想有所作为,贾谊适时上书《过秦论》,劝谏汉文帝继续轻徭薄赋,不动兵戈。
《过秦论》(上篇)
秦孝公据崤函之固,拥雍州之地,君臣固守以窥周室,有席卷天下,包举宇内,囊括四海之意,并吞八荒之心。当是时也,商君佐之,内立法度,务耕织,修守战之具,外连衡而斗诸侯。于是秦人拱手而取西河之外。
孝公既没,惠文、武、昭襄蒙故业,因遗策,南取汉中,西举巴、蜀,东割膏腴之地,北收要害之郡。诸侯恐惧,会盟而谋弱秦,不爱珍器重宝肥饶之地,以致天下之士,合从缔交,相与为一。当此之时,齐有孟尝,赵有平原,楚有春申,魏有信陵。此四君者,皆明智而忠信,宽厚而爱人,尊贤而重士,约从离衡,兼韩、魏、燕、楚、齐、赵、宋、卫、中山之众。于是六国之士,有宁越、徐尚、苏秦、杜赫之属为之谋,齐明、周最、陈轸、召滑、楼缓、翟景、苏厉、乐毅之徒通其意,吴起、孙膑、带佗、倪良、王廖、田忌、廉颇、赵奢之伦制其兵。尝以十倍之地,百万之众,叩关而攻秦。秦人开关延敌,九国之师,逡巡而不敢进。秦无亡矢遗镞之费,而天下诸侯已困矣。于是从散约败,争割地而赂秦。秦有余力而制其弊,追亡逐北,伏尸百万,流血漂橹;因利乘便,宰割天下,分裂山河。强国请服,弱国入朝。
延及孝文王、庄襄王,享国之日浅,国家无事。
及至始皇,奋六世之余烈,振长策而御宇内,吞二周而亡诸侯,履至尊而制***,执敲扑而鞭笞天下,威振四海。南取百越之地,以为桂林、象郡;百越之君,俯首系颈,委命下吏。乃使蒙恬北筑长城而守藩篱,却匈奴七百余里;胡人不敢南下而牧马,士不敢弯弓而报怨。于是废先王之道,焚百家之言,以愚黔首;隳名城,杀豪杰;收天下之兵,聚之咸阳,销锋镝,铸以为金人十二,以弱天下之民。然后践华为城,因河为池,据亿丈之城,临不测之渊,以为固。良将劲弩守要害之处,信臣精卒陈利兵而谁何。天下已定,始皇之心,自以为关中之固,金城千里,子孙帝王万世之业也。
始皇既没,余威震于殊俗。然陈涉瓮牖绳枢之子,氓隶之人,而迁徙之徒也;才能不及中人,非有仲尼,墨翟之贤,陶朱、猗顿之富;蹑足行伍之间,而倔起阡陌之中,率疲弊之卒,将数百之众,转而攻秦;斩木为兵,揭竿为旗,天下云集响应,赢粮而景从。山东豪俊遂并起而亡秦族矣。
且夫天下非小弱也,雍州之地,崤函之固,自若也。陈涉之位,非尊于齐、楚、燕、赵、韩、魏、宋、卫、中山之君也;锄櫌棘矜,非铦于钩戟长铩也;谪戍之众,非抗于九国之师也;深谋远虑,行军用兵之道,非及向时之士也。然而成败异变,功业相反,何也?试使山东之国与陈涉度长絜大,比权量力,则不可同年而语矣。然秦以区区之地,致万乘之势,序八州而朝同列,百有余年矣;然后以***为家,崤函为宫;一夫作难而七庙隳,身死人手,为天下笑者,何也?仁义不施而攻守之势异也。
在历代名臣奏议中,除了《出师表》和《谏逐客书》,比较有名气的还有李密的《陈情表》,魏征的《谏太宗十思疏》,范仲淹的《***奏议》,包拯的《包孝肃奏议》。
大家都知道魏征,他给唐太宗李世民进谏总是不留情面,一点都不懂什么叫婉转,甚至激动之时,口水都能溅到皇帝脸上。李世民很多次都要杀了他。
话说唐太宗李世民继位十几
年后,逐渐忘本,准备过骄奢淫逸的生活。他大兴土木,四处寻宝,到处旅游,这可都是劳民伤财的事!很多朝代都是因此犯了众怒,导致***,最终亡国。
魏征看不下去了,他知道如果当面进谏,又得喷李世民一脸口水。于是他在贞观十一年(637)的三月到七月,连着上了四道奏表,劝皇上居安思危,悬崖勒马。
《谏太宗十思疏》就是其中第二道奏表,也叫“论时政第二疏”。
唐太宗李世民是个明白人,他怕亡国啊!更怕魏征的口水! 于是马上给魏征回了一封信,名叫《答魏征手诏》,表示我听你魏征的劝,老老实实在宫里呆着,你也别当面喷了。
这篇文章被唐太宗李世民放在床头柜上,成了座右铭。
一起读读一代名臣魏征《谏太宗十思疏》的精华段:"臣闻求木之长者,必固其根本;欲流之远者,必浚其泉源;思国之安者,必积其德义。"
时隔千年,仍可以真切感受到魏征的一片拳拳报国之心。
自古就有“读《出师表》不流泪,为不忠;读《陈情表》不流泪,为不孝”的流传。被公认为是中国文学史上,抒情文的代表作。
作者李密是三国两晋的文学家,他在奏表中称,他不能为朝庭效力,是因为要报答祖母的养育之恩。没有祖母的抚养,就没有他的今天,他和祖母是相依为命的特殊感情。
首先说一下,古代的大臣,一般都是有高学历的,特别是朝廷的一些名臣基本上都是进士出身,他们都是很有才华的,同样他们中的一些人也都给后人留下了很多脍炙人口的上表名篇,除了诸葛亮的《出师表》、李斯的《谏逐客书》,我再给大家推荐几篇非常出名的作品。
《陈情表》,李密是三国时候蜀国的大臣,三国归晋后,成为晋国的大臣。李密最出名的上表就是《陈情表》,李密自幼丧父,后母亲改嫁,后来在祖母抚养下长大成人。这篇表书,字里行间充满了对祖母的孝敬之情,也成为千百年来孝文的典范。
《过秦论》,贾谊是西汉初年著名的政论家,文学家,小时候就很有才华,在当地一举成名,长大后被郡守推荐,20岁被汉文帝任命为朝廷博士,一年后有得到进一步提拔为太中大夫。他对秦朝灭亡有着深刻的看法,写过包括《过秦论》在内的多篇政论文,深受汉文帝的赏识。
《谏太宗十思疏》,魏征是唐太宗时期著名的大臣,其最大的特点就是对于皇帝进谏,更是因为这一点让他成为中国历史上著名的大臣。在这篇文章中,魏征对皇帝提了多条建议,这些建议字字中肯,句句有益。对于唐太宗的居安思危,节俭治国,开宗明义起了重要的作用。
上述三篇是比较出名的,此外还有很多也比较出名,比如韩愈的《论佛骨表》,海瑞的《治安疏》等也很有名,在中国历史上占有很重要的地位!
到此,以上就是小编对于仲文桃树苗的问题就介绍到这了,希望介绍关于仲文桃树苗的1点解答对大家有用。